Huidallergietesten voor honden zijn naar schatting meer dan 75% nauwkeurig bij het bepalen van de aanwezigheid van hondenallergieën. Huidallergietests kunnen echter onnauwkeurig zijn als patiënten antihistaminica of steroïden hebben gekregen in de maanden voorafgaand aan het testen. De meest nauwkeurige test voor voedselallergieën is een „voedselproef”. Dit vereist het voeren van een zeer beperkt dieet voor uw hond gedurende een periode van acht tot twaalf weken, om te zien of de allergietekenen van uw hond verbeteren.
Als de tekenen van uw hond verbeteren op een hypoallergeen dieet, dan terugkeren wanneer allergenen opnieuw worden geïntroduceerd, kunt u concluderen dat uw hond voedselallergieën heeft. Het kan gemakkelijk worden uitgevoerd in de huisartspraktijk en vereist geen specialist om de test toe te dienen of de resultaten te interpreteren. Patiënten hoeven niet verdoofd of geschoren te worden; het enige dat nodig is, is een enkel bloedmonster, dat gemakkelijk kan worden verzameld tijdens een routinematig wellnessbezoek. Helaas zijn commerciële huid- en bloedonderzoeken, evenals speekseltests met betrekking tot voedsel onbetrouwbaar.
Voedselallergieën kunnen alleen worden vastgesteld door middel van een eliminatiedieet. Veel commerciële diëten die worden aanbevolen voor allergische honden en katten zijn niet effectief. Uw diergeneeskundige dermatoloog heeft een deskundige opleiding gevolgd in het testen van allergieën bij katten en honden en kan u het beste advies geven over welk dieet u moet kiezen. Een uitgebreid overzicht van de voedingsgeschiedenis van uw huisdier is van cruciaal belang.
Dit omvat een analyse van hun gebruikelijke dieet, evenals ander honden- of kattenvoer in meerdere dierenhuishoudens, traktaties voor huisdieren, voedingssupplementen en kauwbare of gearomatiseerde hartwormpreventieve medicijnen. Dit kan worden gegeneraliseerd of beperkt tot het gezicht, oren, voeten en oren, en oksels, buik of perineale regio (in de buurt van geslachtsdelen) voor honden. Ze verspillen niet alleen geld en moeite, ze kunnen gemakkelijk onnauwkeurige overtuigingen creëren bij eigenaren van gezelschapsdieren over voedselingrediënten, waardoor passend voedingsbeheer van patiënten moeilijker wordt. Er mogen geen baden worden gegeven in de vijf dagen vóór het testen en huisdieren moeten op de ochtend van de procedure worden gevast (om veilige sedatie mogelijk te maken).
Ondanks deze schijnbare nieuwe vooruitgang blijft de ideale methode voor het diagnosticeren van voedselallergieën bij honden de voedselproef. Het biedt een gepersonaliseerde lijst van specifieke voedselmerken en recepten die u in het dieet van uw hond kunt opnemen op basis van zijn voedselgevoeligheden. Verbeterde vlooienbestrijding kan worden gebruikt om vlooienallergie uit te sluiten, terwijl een voedselproef moet worden gebruikt om voedselallergie uit te sluiten. Na deze eliminatiefase moeten uitdagingsonderzoeken met specifieke voedingsmiddelen worden uitgevoerd om de waarschijnlijke oorzaak van een AFR te identificeren.
Aan de andere kant, als uw hond van groot ras een voedselproef van 12 weken nodig heeft, kunt u enkele honderden dollars uitgeven aan hypoallergeen voedsel. Bijwerkingen op voedsel zijn een belangrijke oorzaak van veel voorkomende klinische problemen in de diergeneeskunde voor kleine dieren. Gezien de vele vragen over de geldigheid van deze tests thuis, kunt u waarschijnlijk beter uw geld investeren in passende door dierenartsen aanbevolen allergietests. Als er geen verbetering wordt waargenomen bij een van deze behandelingen, zal uw dierenarts een diagnose stellen van atopie bij uw hond.
Intradermale allergietesten worden beschouwd als „de gouden standaard voor de diagnose van atopische dermatitis. Anders gezegd, het is nooit bewezen dat een positieve test gelijk is aan een allergie of dat een negatieve test betekent dat het ingrediënt prima is voor het huisdier.
Leave a Comment